İsİmsİz Bİr Savaş

Yatağa girersin ama uyuyamazsın.
Gözlerini kapatırsın ama aslında tek gözün hep açıktır.
Müzik dinlemeye çalışırsın ama sadece sözlerini duyarsın.
Ağlamamaya çalışırsın ama gözyaşlarını yastığa silersin.
Ağlamamanı isteyenlerin aslında seni ağlatanlar olduğunu fark edince daha da kötü olursun.
Bir sene içinde bu kaçıncı aynı duyguları hissettiğim gece?
Kaç gece daha tekrarlanacak aynı senaryo?
Ne zaman bitecek o politikacıların her defasında televizyona çıkıp “Bizi yıldıramayacaklar” demeleri.
Keşke Brüksel’i uyardığımız gibi biri de bizi uyarsaydı,
Keşke Paris terör saldırısı sonrası istifa eden bakanların sözlerini daha dikkatli dinleyebilip “sizin istihbarat teşkilatı çalışmıyor mu” demeseydik,
Keşke Oslo’da yaşanan terör olayından sonra “ben teröre terör demem, terör beni vurmayınca” türküsünü mırıldanmasaydık.
Artık bu ülkede bazı insanlardan hiç bir beklentim kalmadı.
Saflık, kutsallık, bozulmamışlık…bunların hepsi yalan, safsata…
“Ben senin yasalarına uyarsam, vergimi verirsem, sen de beni koruyacaksın” diyen vatandaşlara hain, zavallı, şerefsiz gibi sıfatlar takmayıp, yapılan yanlışların tekrarlanmaması için gerekenlerin bir an önce yapılmasını sağlayacak bir politika anlayışıyla ülkemizi yönetmemiz, ona sahip çıkmamız gerekiyor.

Kimin saçı gözüküyor, kimin eteği kısa, kim eşcinsel, kim kimin evinde kalıyorlarla uğraşmayı bırakıp, henüz hala elimizdeyken bu ülkeye sahip çıkma zamanı.

İstanbul’daki kalleş saldırı, aynı zamanda terörün bir ülkeden bir başka ülkeye, bir şehirden bir başka şehire göçünün ve tekrarının yine olabileceğinin belirtisi.
Sırada hangi ülke olacak?
Hollanda mı?
Almanya mı?
İtalya mı?
Facebook sormaya devam edecek.
Bizler de cevaplamaya.
Güvende miyiz Facebook?
Hiç sanmıyorum.